Gisteren om 13.00 uur moesten we bij dr. de Boer zijn. Op de heen weg Fleur afgezet bij opa en oma Willems en toen doorgereden naar A'dam. Dan begin je wel te denken wat kan ik allemaal te horen krijgen en hoe ga ik daar op reageren. Dus de zenuwen beginnen dan wel te komen.
We zijn ruim op tijd, dus we eten eerst nog even een broodje.
En dan worden we om 13.10 uur bij dr. de Boer binnen geroepen: hij valt maar direct met de deur in huis: Op de scans is alleen maar radioactiviteit te zien in het schildklierbed; op de plek waar de schieldklier heeft gezeten. Dit houdt in dat er dus geen uitzaaiingen zijn, of ze zijn zo klein dat ze niet te zien zijn, maar dan hebben ze nog wel het jodium opgenomen en gaan ze alsnog kapot.
Beter nieuws dan dit hadden we niet kunnen krijgen!!!
En dan voel je eigenlijk pas welke spanning je hebt opgebouwd, want er valt een hele last van me af.
We maken nog wat afspraken; moeten over 2 maanden terug komen voor de instelling van de thyrax en voor een laatste controle bij de hoofd-hals-chirurg.
Dus nu even 2 maanden rust, ben ik wel aan toe.
Maar de maand juni wordt ook een heftige, want dan is Andre meer dan de helft van de maand weg.
Maar we gaan ook nog lekker een weekje naar Tenerife, dus dat maakt het ook wel weer goed.
s'Avonds hebben we het goede nieuws gevierd met ouders en schoonouders door lekker met z'n allen te gaan eten.
Op de terug weg van A'dam naar huis heb ik trouwens een groot stuk gereden, Andre moest nog wat werken.
Dit was de eerste keer dat ik weer zo'n eind heb gereden en dat heb ik geweten, kreeg last van mijn schouder en dat voel ik nu nog steeds.
En omdat ik gisteren geen middagdutje heb kunnen doen, was ik gisteravond ook helemaal kapot, dus lag vroeg in ben en ben direct in slaap gevallen.
Vandaan lekker geklungeld (met Bliksem wandelen en boodschappen doen) met Fleur en omdat Andre veel lawaai in de tuin aan het maken was, heb ik Fleur tussen de middag bij mij in bed genomen. Samen hebben we heerlijk bijna 2 uur geslapen.
Tot zo ver het laatste nieuws vanuit Huize Willems!!
zaterdag 21 mei 2011
donderdag 19 mei 2011
donderdag 19 mei 2011
Wat gaat de tijd snel, ondanks dat je voor je gevoel niet veel te doen hebt.
Vorige week zaterdag, 14 mei, ben ik weer naar huis gegaan. Fleur is nog even bij opa en oma Willems, dus ik heb nog even rustig de tijd. In de ochtend is Andre bij mijn ouders geweest en heeft al mijn spullen opgehaald. Ik heb tussen de middag nog even een boterham gegeten met m'n moeder er daarna op de fiets rustig naar huis gefietst, een rare gewaarwording.'
Thuis lekker in mijn eigen bed geslapen en daarna met de auto naar opa en oma Willems gereden om Fleur op te halen. Heerlijk weer mijn meisje bij me.
Aan het eind van de middag hebben we samen met oma Tineke pannekoeken gegeten. Wat heerlijk dat je nu weer overal mag gaan en staan waar je wilt.
Na het eten zijn we naar huis gegaan en ben ik samen met Fleur onder de douche gegaan, ik heb haar zelf gewassen, afgedroogd (een heleboel kusjes gegeven, wat Fleur niet leuk vond) en aangekleed. Wat bijzonder kan zo iets dagelijks zijn. Daarna heerlijk samen met Fleur op de bank gezeten en een filmpje gekeken. s'Avonds slapen met Fleur is nog een drama, maar daar komen we ook wel weer overheen.
Zondag, het eerste nachtje in eigen bed is een beetje tegen gevallen; veel wakker geweest, er slaapt weer iemand naast me en ik ben weer moeder en moet dus op letten of er niets gebeurd.
is Andre in de ochtend gaan fietsen en pruts ik heerlijk wat met Fleur, niets moet alles mag. En dan gaan we naar de 12de verjaardag van Bas (neefje); heerlijk om weer onder de mensen te zijn.
Na een ochtend van eigenlijk niets doen, ben ik al weer aardig moe; dus na een broodje te hebben gegeten ga ik weer lekker onder de wol.
Dinsdagochtend naar de huisarts geweest voor een aanvraag om bloed te prikken. Vrije T4 (het natuurlijke schildklierhormoon) en TSH moeten bepaald worden. Op dinsdagochtend wordt er bloedgeprikt in Vorden dus op naar het dorpscentrum en tussen met name oudere mensen wachten tot ik aan de beurt ben. Donderdag krijg ik de uitslag via de huisarts en als het goed is wordt de uitslag ook aan het AvL doorgegeven.
Ook deze dag weer tussen de middag naar bed geweest, en omdat Fleur op het KDV is, kan ik "uitslapen". Ben om 12.45 uur naar bed gegaan en wordt pas om 16.15 uur wakker. Had ik dus nodig, maar zal niet bevordelijk zijn voor mijn nachtrust van komende nacht.
Donderdag 19 mei. vanochtend samen met Fleur wezen zwemmen bij oma Tineke, "oma" Gerda, "opa" Peter en anderen in het therapiebad van de fysiotherapeut. We mochten een keertje mee. Fleur in haar mooie badpak en haar zwembadjes met Nemo erop; wat vond ze het geweldig en de anderen volgens mij ook.
Na het zwemmen moest Fleur toch nog naar het KDV, vond ze niet echt leuk.
Vandaag ook de uitslagen van mijn bloedonderzoek gekregen: vrij T4: 11 en TSH: 49. Had gedacht dat de T4 wel wat lager zou zijn nu ik mijn schildklier inmiddels 5 weken kwijt ben. In januari had mijn T4 een waarde van 14. En wat betreft de TSH, die is in 2 weken gezakt van 61 (en misschien nog wel iets hoger) naar 49, dus dat zal wel goed zijn; weet niet hoe snel dit kan/moet zakken. Dus allemaal vragen voor dr de Boer, waar we morgen heen moeten.
Merk dat ik wel wat meer gespannen word voor morgen. Dan krijgen we te horen waar het radioactieve jodium zich heeft "genesteld", dus waar zitten/zaten nog schildkliercellen en schildklierkankercellen.
Morgen weten we meer!!
Vorige week zaterdag, 14 mei, ben ik weer naar huis gegaan. Fleur is nog even bij opa en oma Willems, dus ik heb nog even rustig de tijd. In de ochtend is Andre bij mijn ouders geweest en heeft al mijn spullen opgehaald. Ik heb tussen de middag nog even een boterham gegeten met m'n moeder er daarna op de fiets rustig naar huis gefietst, een rare gewaarwording.'
Thuis lekker in mijn eigen bed geslapen en daarna met de auto naar opa en oma Willems gereden om Fleur op te halen. Heerlijk weer mijn meisje bij me.
Aan het eind van de middag hebben we samen met oma Tineke pannekoeken gegeten. Wat heerlijk dat je nu weer overal mag gaan en staan waar je wilt.
Na het eten zijn we naar huis gegaan en ben ik samen met Fleur onder de douche gegaan, ik heb haar zelf gewassen, afgedroogd (een heleboel kusjes gegeven, wat Fleur niet leuk vond) en aangekleed. Wat bijzonder kan zo iets dagelijks zijn. Daarna heerlijk samen met Fleur op de bank gezeten en een filmpje gekeken. s'Avonds slapen met Fleur is nog een drama, maar daar komen we ook wel weer overheen.
Zondag, het eerste nachtje in eigen bed is een beetje tegen gevallen; veel wakker geweest, er slaapt weer iemand naast me en ik ben weer moeder en moet dus op letten of er niets gebeurd.
is Andre in de ochtend gaan fietsen en pruts ik heerlijk wat met Fleur, niets moet alles mag. En dan gaan we naar de 12de verjaardag van Bas (neefje); heerlijk om weer onder de mensen te zijn.
Na een ochtend van eigenlijk niets doen, ben ik al weer aardig moe; dus na een broodje te hebben gegeten ga ik weer lekker onder de wol.
Dinsdagochtend naar de huisarts geweest voor een aanvraag om bloed te prikken. Vrije T4 (het natuurlijke schildklierhormoon) en TSH moeten bepaald worden. Op dinsdagochtend wordt er bloedgeprikt in Vorden dus op naar het dorpscentrum en tussen met name oudere mensen wachten tot ik aan de beurt ben. Donderdag krijg ik de uitslag via de huisarts en als het goed is wordt de uitslag ook aan het AvL doorgegeven.
Ook deze dag weer tussen de middag naar bed geweest, en omdat Fleur op het KDV is, kan ik "uitslapen". Ben om 12.45 uur naar bed gegaan en wordt pas om 16.15 uur wakker. Had ik dus nodig, maar zal niet bevordelijk zijn voor mijn nachtrust van komende nacht.
Donderdag 19 mei. vanochtend samen met Fleur wezen zwemmen bij oma Tineke, "oma" Gerda, "opa" Peter en anderen in het therapiebad van de fysiotherapeut. We mochten een keertje mee. Fleur in haar mooie badpak en haar zwembadjes met Nemo erop; wat vond ze het geweldig en de anderen volgens mij ook.
Na het zwemmen moest Fleur toch nog naar het KDV, vond ze niet echt leuk.
Vandaag ook de uitslagen van mijn bloedonderzoek gekregen: vrij T4: 11 en TSH: 49. Had gedacht dat de T4 wel wat lager zou zijn nu ik mijn schildklier inmiddels 5 weken kwijt ben. In januari had mijn T4 een waarde van 14. En wat betreft de TSH, die is in 2 weken gezakt van 61 (en misschien nog wel iets hoger) naar 49, dus dat zal wel goed zijn; weet niet hoe snel dit kan/moet zakken. Dus allemaal vragen voor dr de Boer, waar we morgen heen moeten.
Merk dat ik wel wat meer gespannen word voor morgen. Dan krijgen we te horen waar het radioactieve jodium zich heeft "genesteld", dus waar zitten/zaten nog schildkliercellen en schildklierkankercellen.
Morgen weten we meer!!
vrijdag 13 mei 2011
vrijdag 13 mei 2011
Gisteren een hele blog geschreven, maar toen lag de site eruit. Dus vandaar dat ik nu pas mijn blog kan plaatsen!!
Vandaag een rustige dag gehad. Even met m'n moeder het dorp in geweest en in de middag van 13.00 tot 15.45 uur geslapen. Nu (21.40) ook alweer moe, dus ga zo lekker onder de wol.
Morgen ga ik weer naar huis, ben benieuwd hoe me dat gaat bevallen.
En dit is wat ik gisteren heb geschreven:
Het is al weer donderdag. De tijd gaat snel, ondanks ik niets doe. De dagen vliegen voorbij.
Doordat het met Fleur goed gaat, lukt het mij ook om te genieten van het niets hoeven doen.
Maandag een rustige dag. Moet nog wel even bellen met het AvL, ivm een afspraak voor een echo en bloedprikken; ik word hierover teruggebeld.
s'Avonds komen mijn broer en schoonzus even op bezoek, krijg een dikke reep chocolade (milka); vol met jodium ;-)) Heerlijk!
Dinsdag 10 mei, ben nog niet terug gebeld door het AvL, dus ik bel nog maar een keertje. Ik word weer terug gebeld, zeggen ze. En dit keer klopt het ook. Het blijkt dat ik nu geen echo hoef, dat is pas over een half jaar. Ik hoef alleen maar bloed te laten prikken. Omdat ik van ver moet komen, mag ik zelf kiezen of ik op de dag van het spreekuur met dr de Boer een uur of 3 eerder kom om bloed te prikken of dat ik hier bloed laat prikken. Omdat het veel tijd scheelt laat ik het wel hier doen. Ik heb door gekregen welke waarden gecheckt moeten worden (vrije T4 (natuurlijk schildklierhormoon) en TSH) en dit kan de huisarts dan aanvragen en die krijgt dan ook de uitslagen en die neem ik dan weer mee naar het AvL.
Ook vandaag weer bezoek gehad, fijn om te weten dat er zo veel mensen met je meeleven.
Woensdag 11 mei, vandaag mijn tweede scan.
Mijn vader gaat met me mee, zodat Andre kan blijven werken, scheelt toch weer dik een halve dag.
We vertrekken rond 12.45 uur en zijn rond 14.15 uur al op plaats van bestemming, we hebben lekker door kunnen rijden. We gaan eerst nog even naar de 6de verdieping waar Floortje is opgenomen voor haar jodium pil. Floortje is een lotgenootje van me via mijn blog zijn we in contact met elkaar gekomen; heel bijzonder. Ik mag "de deur" open doen, heel vreemd om nu aan de andere kant te staan. En daar zit ze op bed, ik ken het gevoel. Het geeft een vreemd maar ook een warm gevoel om haar te zien. Dit is de eerste keer dat ik iemand zie met de zelfde littekens als ik; dus we bekijken elkaar nieuwsgierig. Verder heb ik kauwgom voor haar meegenomen zodat ze de volgende dag wat anders kan kauwen dan alleen winegums.
Dan moet ik al snel weer weg, omdat Floortje nog heel voor straalt en ik de scan in moet.
Inmiddels (12 mei) weet ik dat Floortje erg ziek van de pil is geweest, heel naar.
Meissie, ik denk aan je, nog 1 nachtje en dan mag je naar huis; nog even volhouden!!!!!
Wat betreft mijn scan; ik werd netjes op tijd geholpen. Als eerste werd er weer een scan gemaakt van mijn hele lichaam, waarbij de scanplaat langzaam, heel dicht over over je lichaam heen, van boven naar beneden een scan maakt. dit duurde ongeveel 10 minuten.
Vervolgens maken ze met het zelfde apparaat een scan (spect-ct, weet niet meer waar de afkorting voor staat) van het gebied hoofd-hals-romp, waarbij het apparaat om mijn lichaam gedraait wordt. Hierbij wordt mijn hoofd in een soort van schotel gelegd, waarbij ik mijn armen boven mijn hoofd moet leggen. En in die positie moet ik ongeveer een half uur blijven liggen. Maar omdat die schotel net iets te groot is stopt het apparaat er elke keer mee, waardoor de dame van de scan wat handmatig moet doen, waardoor alles wat langer duurt. En als laatste kan het apparaat ook nog een rontgenfoto maken en die wordt dus ook nog even gemaakt, duurt een minuut. Uiteindelijk is het me allemaal wel mee gevallen, de tijd is wel mee gevallen.
De terugweg viel daarintegen erg tegen, heel veel file en wagenziek; misselijk. We zijn rond 16.15 uur vertrokken en om 18.30 uur waren we eindelijk thuis. Helemaal op was ik; dus op tijd naar bed gegaan.
Donderdag 12 mei, was gisteren echt moe, wordt namelijk pas om 9.00 uur wakker en dat is sinds 3 jaar (geboorte Fleur) niet veel meer voorgekomen. Verder vanochtend even visite gehad en in de middag mijn moeder naar Zutphen gebracht. Voor het eerst sinds weken weer een stuk met de auto gereden, voelde best goed. In Zutphen even een rondje gelopen en samen even koffie gedronken, en dan is het al weer op. Wat een rare moeheid heb je dan. Het voelt anders dan moeheid door te weinig slaap of door heel hard werken. Moet er maar aan toegeven en lekker gaan slapen.
Tot zo ver!!
Vandaag een rustige dag gehad. Even met m'n moeder het dorp in geweest en in de middag van 13.00 tot 15.45 uur geslapen. Nu (21.40) ook alweer moe, dus ga zo lekker onder de wol.
Morgen ga ik weer naar huis, ben benieuwd hoe me dat gaat bevallen.
En dit is wat ik gisteren heb geschreven:
Het is al weer donderdag. De tijd gaat snel, ondanks ik niets doe. De dagen vliegen voorbij.
Doordat het met Fleur goed gaat, lukt het mij ook om te genieten van het niets hoeven doen.
Maandag een rustige dag. Moet nog wel even bellen met het AvL, ivm een afspraak voor een echo en bloedprikken; ik word hierover teruggebeld.
s'Avonds komen mijn broer en schoonzus even op bezoek, krijg een dikke reep chocolade (milka); vol met jodium ;-)) Heerlijk!
Dinsdag 10 mei, ben nog niet terug gebeld door het AvL, dus ik bel nog maar een keertje. Ik word weer terug gebeld, zeggen ze. En dit keer klopt het ook. Het blijkt dat ik nu geen echo hoef, dat is pas over een half jaar. Ik hoef alleen maar bloed te laten prikken. Omdat ik van ver moet komen, mag ik zelf kiezen of ik op de dag van het spreekuur met dr de Boer een uur of 3 eerder kom om bloed te prikken of dat ik hier bloed laat prikken. Omdat het veel tijd scheelt laat ik het wel hier doen. Ik heb door gekregen welke waarden gecheckt moeten worden (vrije T4 (natuurlijk schildklierhormoon) en TSH) en dit kan de huisarts dan aanvragen en die krijgt dan ook de uitslagen en die neem ik dan weer mee naar het AvL.
Ook vandaag weer bezoek gehad, fijn om te weten dat er zo veel mensen met je meeleven.
Woensdag 11 mei, vandaag mijn tweede scan.
Mijn vader gaat met me mee, zodat Andre kan blijven werken, scheelt toch weer dik een halve dag.
We vertrekken rond 12.45 uur en zijn rond 14.15 uur al op plaats van bestemming, we hebben lekker door kunnen rijden. We gaan eerst nog even naar de 6de verdieping waar Floortje is opgenomen voor haar jodium pil. Floortje is een lotgenootje van me via mijn blog zijn we in contact met elkaar gekomen; heel bijzonder. Ik mag "de deur" open doen, heel vreemd om nu aan de andere kant te staan. En daar zit ze op bed, ik ken het gevoel. Het geeft een vreemd maar ook een warm gevoel om haar te zien. Dit is de eerste keer dat ik iemand zie met de zelfde littekens als ik; dus we bekijken elkaar nieuwsgierig. Verder heb ik kauwgom voor haar meegenomen zodat ze de volgende dag wat anders kan kauwen dan alleen winegums.
Dan moet ik al snel weer weg, omdat Floortje nog heel voor straalt en ik de scan in moet.
Inmiddels (12 mei) weet ik dat Floortje erg ziek van de pil is geweest, heel naar.
Meissie, ik denk aan je, nog 1 nachtje en dan mag je naar huis; nog even volhouden!!!!!
Wat betreft mijn scan; ik werd netjes op tijd geholpen. Als eerste werd er weer een scan gemaakt van mijn hele lichaam, waarbij de scanplaat langzaam, heel dicht over over je lichaam heen, van boven naar beneden een scan maakt. dit duurde ongeveel 10 minuten.
Vervolgens maken ze met het zelfde apparaat een scan (spect-ct, weet niet meer waar de afkorting voor staat) van het gebied hoofd-hals-romp, waarbij het apparaat om mijn lichaam gedraait wordt. Hierbij wordt mijn hoofd in een soort van schotel gelegd, waarbij ik mijn armen boven mijn hoofd moet leggen. En in die positie moet ik ongeveer een half uur blijven liggen. Maar omdat die schotel net iets te groot is stopt het apparaat er elke keer mee, waardoor de dame van de scan wat handmatig moet doen, waardoor alles wat langer duurt. En als laatste kan het apparaat ook nog een rontgenfoto maken en die wordt dus ook nog even gemaakt, duurt een minuut. Uiteindelijk is het me allemaal wel mee gevallen, de tijd is wel mee gevallen.
De terugweg viel daarintegen erg tegen, heel veel file en wagenziek; misselijk. We zijn rond 16.15 uur vertrokken en om 18.30 uur waren we eindelijk thuis. Helemaal op was ik; dus op tijd naar bed gegaan.
Donderdag 12 mei, was gisteren echt moe, wordt namelijk pas om 9.00 uur wakker en dat is sinds 3 jaar (geboorte Fleur) niet veel meer voorgekomen. Verder vanochtend even visite gehad en in de middag mijn moeder naar Zutphen gebracht. Voor het eerst sinds weken weer een stuk met de auto gereden, voelde best goed. In Zutphen even een rondje gelopen en samen even koffie gedronken, en dan is het al weer op. Wat een rare moeheid heb je dan. Het voelt anders dan moeheid door te weinig slaap of door heel hard werken. Moet er maar aan toegeven en lekker gaan slapen.
Tot zo ver!!
zondag 8 mei 2011
zondag 8 mei 2011 (ingecheckt bij 't Hietink, ouderlijk huis)
Tjonge wat is er veel los gekomen nu ik weer in vertrouwde omgeving ben.
Vrijdag heeft Andre me uit het AvL opgehaald, we zijn vanuit de afdeling naar de liften gegaan naar de parkeergarage, waar Andre de auto heeft geparkeerd. Vandaar uit zijn we naar huis gaan rijden. Voelde me niet lekker, zowel in mijn hoofd als in maag/darmen. We hebben afgesproken even bij de Mac D te gaan eten. Door het rijden; ik zit rechts achterin en Andre (natuurlijk) achter het stuur; om zo zo ver mogelijk van elkaar te zitten; wordt ik nog meer misselijk. Dus ben blij dat ik uit de auto mag bij de Mac D in Amersfoort. Dan eindelijk de eerste "frisse" lucht; voor zover je van frisse lucht kan spreken op een industrieterrein naast de snel weg. Het is druk bij de Mac, dus ik ga rustig buiten aan een tafeltje zitten, met meest verweg van alle mensen en kinderen. Het duurt even voor Andre terug komt met het eten, maar dat is niet erg, ik heb even rustig kunnen zitten en rustig kunnen ademhalen. De frietjes vallen niet echt goed, dus ga verder met mijn hamburger en die valt uiteindelijk wel goed, daarna ook nog wat frietjes gegeten.
Na het eten wil ik nog even een rondje lopen, even frisse lucht en de benen strekken. We lopen een eind uit elkaar, mensen zullen wel denken dat we enorme ruzie hebben, maar niets is minder waar. Het is heerlijk om daar even samen met z'n tweeen zo te lopen!!
Terug thuis pak ik een paar spullen en gaan we naar mijn ouders, waar ik de rest van de week zal blijven. Andre heeft Fleur inmiddels al naar Eefde gebracht, waar ze het weekend bij opa en oma blijft logeren.
Doodmoe ga ik naar bed, maar het lukt niet om de slaap te vatten.
Uiteindelijk heb ik niet echt goed geslapen, ondanks dat ik in een vertrouwde omgeving ben. Heb het gevoel dat ik helemaal vol zit; zowel in mijn hoofd (gevoel van watten in mijn hoofd) als in mijn buik, beetje misselijk en last van m'n darmen. Als ik weer wat eet, gaat het weer beter; Heerlijk trouwens na een dikke week weer lekker Brinta eten!!
Heb zaterdag een paar huilbuien gehad, dan denk je "ik heb het goed en makkelijk doorstaan", maar op de een of andere manier knak je dan toch. Waarschijnlijk geef je je zelf weer wat meer ruimte om te relativeren en je te laten gaan. Wat een rare dag, kan er geen goede woorden voor vinden; het voelt vol, misschien ook wel op.
Tussen de middag weer een tukje gedaan en dat doet me gelukkig goed.
In de ochtend, samen met m'n moeder, een rondje gelopen in het bos; wat heerlijk omdat te kunnen doen.
Eind van de middag nog even een bezoekje van mijn vriendin Audrey, heerlijk om elkaar weer te zien en bij te kunnen praten. Dat doet me goed.
Na het eten het zelfde rondje nogmaals gelopen met Dibbe, hond van m'n ouders, heerlijk.
En dan s'avonds lekker gaan slapen.
Heb vannacht gelukkig weer goed geslapen en m'n moeder brengt rond 8.30 uur (net als de dag ervoor) een kopje thee op bed; wat een service!!!
Vandaag gaat het al weer een stuk beter, het volle gevoel is al een stuk minder, misselijk nog wel een beetje.
Ben trouwens benieuwd of en wanneer ik iets ga merken van de tyrax.
Merk dat ik nog wel wat moeite heb met opstarten, maar dat zal ook nog wel te maken hebben met de stijfheid in m'n nek; moet echt dagelijk een aantal keren mijn oefeningen doen om alles los te houden. Maar het gaat ook daarmee steeds een beetje beter.
Na de heerlijke Brinta even lekker douchen en dat maakt de spieren ook lekker los.
En dan is het ook nog moederdag, dus komen Andre en Fleur aan; FIJN!!!!
Fleur is blij om me te zien krijg een dikke kus en dan moet ik kadootjes uit pakken; wat een feest.
Ik word overladen met kadootjes: twee tekeningen, een reep chocolade (van een oud buurvrouw van Andre's ouders) en een mooie bedel voor aan mijn (schilklier)armband met het woordje "mom" erop.
Vervolgens gaat Fleur lekker aan het spelen alsof er niets aan de hand is, heerlijk dat ze haar eigen, normale, gang gaat; doet me goed.
Na een lange middagdut (circa 2 uur geslapen) komen Andre en Fleur nog even langs en blijven eten.
Wanneer ze weer weggaat doet Fleur ook helemaal niet moeilijk dat ik hier blijf.
Vanavond nog even een bezoekje gehad van mijn vriendin Nadine, fijn om haar ook weer even te zien en bij te kletsen.
Heb vandaag gemerkt dat mijn conditie totaal weg is, dus daar ga ik deze week aan werken; elke dag lekker lopen. Merk ook dat ik heel blij ben dat ik nog even niet een gezin en een huishouden hoef te runnen; heerlijk hier in huize 't Hietveld.
Nu wordt het tijd om naar bed te gaan en een eind te breien aan mijn blog voor vandaag.
Vrijdag heeft Andre me uit het AvL opgehaald, we zijn vanuit de afdeling naar de liften gegaan naar de parkeergarage, waar Andre de auto heeft geparkeerd. Vandaar uit zijn we naar huis gaan rijden. Voelde me niet lekker, zowel in mijn hoofd als in maag/darmen. We hebben afgesproken even bij de Mac D te gaan eten. Door het rijden; ik zit rechts achterin en Andre (natuurlijk) achter het stuur; om zo zo ver mogelijk van elkaar te zitten; wordt ik nog meer misselijk. Dus ben blij dat ik uit de auto mag bij de Mac D in Amersfoort. Dan eindelijk de eerste "frisse" lucht; voor zover je van frisse lucht kan spreken op een industrieterrein naast de snel weg. Het is druk bij de Mac, dus ik ga rustig buiten aan een tafeltje zitten, met meest verweg van alle mensen en kinderen. Het duurt even voor Andre terug komt met het eten, maar dat is niet erg, ik heb even rustig kunnen zitten en rustig kunnen ademhalen. De frietjes vallen niet echt goed, dus ga verder met mijn hamburger en die valt uiteindelijk wel goed, daarna ook nog wat frietjes gegeten.
Na het eten wil ik nog even een rondje lopen, even frisse lucht en de benen strekken. We lopen een eind uit elkaar, mensen zullen wel denken dat we enorme ruzie hebben, maar niets is minder waar. Het is heerlijk om daar even samen met z'n tweeen zo te lopen!!
Terug thuis pak ik een paar spullen en gaan we naar mijn ouders, waar ik de rest van de week zal blijven. Andre heeft Fleur inmiddels al naar Eefde gebracht, waar ze het weekend bij opa en oma blijft logeren.
Doodmoe ga ik naar bed, maar het lukt niet om de slaap te vatten.
Uiteindelijk heb ik niet echt goed geslapen, ondanks dat ik in een vertrouwde omgeving ben. Heb het gevoel dat ik helemaal vol zit; zowel in mijn hoofd (gevoel van watten in mijn hoofd) als in mijn buik, beetje misselijk en last van m'n darmen. Als ik weer wat eet, gaat het weer beter; Heerlijk trouwens na een dikke week weer lekker Brinta eten!!
Heb zaterdag een paar huilbuien gehad, dan denk je "ik heb het goed en makkelijk doorstaan", maar op de een of andere manier knak je dan toch. Waarschijnlijk geef je je zelf weer wat meer ruimte om te relativeren en je te laten gaan. Wat een rare dag, kan er geen goede woorden voor vinden; het voelt vol, misschien ook wel op.
Tussen de middag weer een tukje gedaan en dat doet me gelukkig goed.
In de ochtend, samen met m'n moeder, een rondje gelopen in het bos; wat heerlijk omdat te kunnen doen.
Eind van de middag nog even een bezoekje van mijn vriendin Audrey, heerlijk om elkaar weer te zien en bij te kunnen praten. Dat doet me goed.
Na het eten het zelfde rondje nogmaals gelopen met Dibbe, hond van m'n ouders, heerlijk.
En dan s'avonds lekker gaan slapen.
Heb vannacht gelukkig weer goed geslapen en m'n moeder brengt rond 8.30 uur (net als de dag ervoor) een kopje thee op bed; wat een service!!!
Vandaag gaat het al weer een stuk beter, het volle gevoel is al een stuk minder, misselijk nog wel een beetje.
Ben trouwens benieuwd of en wanneer ik iets ga merken van de tyrax.
Merk dat ik nog wel wat moeite heb met opstarten, maar dat zal ook nog wel te maken hebben met de stijfheid in m'n nek; moet echt dagelijk een aantal keren mijn oefeningen doen om alles los te houden. Maar het gaat ook daarmee steeds een beetje beter.
Na de heerlijke Brinta even lekker douchen en dat maakt de spieren ook lekker los.
En dan is het ook nog moederdag, dus komen Andre en Fleur aan; FIJN!!!!
Fleur is blij om me te zien krijg een dikke kus en dan moet ik kadootjes uit pakken; wat een feest.
Ik word overladen met kadootjes: twee tekeningen, een reep chocolade (van een oud buurvrouw van Andre's ouders) en een mooie bedel voor aan mijn (schilklier)armband met het woordje "mom" erop.
Vervolgens gaat Fleur lekker aan het spelen alsof er niets aan de hand is, heerlijk dat ze haar eigen, normale, gang gaat; doet me goed.
Na een lange middagdut (circa 2 uur geslapen) komen Andre en Fleur nog even langs en blijven eten.
Wanneer ze weer weggaat doet Fleur ook helemaal niet moeilijk dat ik hier blijf.
Vanavond nog even een bezoekje gehad van mijn vriendin Nadine, fijn om haar ook weer even te zien en bij te kletsen.
Heb vandaag gemerkt dat mijn conditie totaal weg is, dus daar ga ik deze week aan werken; elke dag lekker lopen. Merk ook dat ik heel blij ben dat ik nog even niet een gezin en een huishouden hoef te runnen; heerlijk hier in huize 't Hietveld.
Nu wordt het tijd om naar bed te gaan en een eind te breien aan mijn blog voor vandaag.
vrijdag 6 mei 2011
vrijdag 6 mei 2011 (tweede berichtje van mij)
IK MAG NAAR HUIS!!!!!!!!
(beter gezegd: hier weg en op naar mijn ouders)
Na het poepen met de klysma is er niets meer gekomen, ondanks dat ik op de hometrainer ben gaan zitten en veel heb bewogen. Toen kreeg ik m'n eerste dipje en kwamen er wat tranen, en eigenlijk op het zelfde moment (iets voor drieen) belde de verpleging dat ze kwam meten, doodeng "wat gaat het worden? mag ik naar huis?". de verpleegkundige begint al heel snel te knikken. De waarde is ongeveer 14 microsievert en ik mag naar huis. En dan barst ik natuurlijk in tranen uit, tranen van vreugde en van de enorme ontlading.
Direct natuurlijk Andre en mijn ouders gebeld voor het goede nieuws.
Ben tussen het schrijven door ook al in de scan geweest, dat ging goed en lekker vlot.
En nu dus alles inpakken, opruimen en nog ongeveer een klein uurtje wachten en dan is Andre er!!!
(beter gezegd: hier weg en op naar mijn ouders)
Na het poepen met de klysma is er niets meer gekomen, ondanks dat ik op de hometrainer ben gaan zitten en veel heb bewogen. Toen kreeg ik m'n eerste dipje en kwamen er wat tranen, en eigenlijk op het zelfde moment (iets voor drieen) belde de verpleging dat ze kwam meten, doodeng "wat gaat het worden? mag ik naar huis?". de verpleegkundige begint al heel snel te knikken. De waarde is ongeveer 14 microsievert en ik mag naar huis. En dan barst ik natuurlijk in tranen uit, tranen van vreugde en van de enorme ontlading.
Direct natuurlijk Andre en mijn ouders gebeld voor het goede nieuws.
Ben tussen het schrijven door ook al in de scan geweest, dat ging goed en lekker vlot.
En nu dus alles inpakken, opruimen en nog ongeveer een klein uurtje wachten en dan is Andre er!!!
vrijdag 6 mei 2011 (vandaag 6 jaar getrouwd)
Een rare dag, het is vandaag mijn trouwdag, we zijn 6 jaar getrouwd. En daar zit ik dan alleen in een "cel".
Het is nu (13.10 uur) nog niet bekend of ik naar huis mag vandaag.
Ze hebben rond 11.00 uur mijn straling opgenomen en die was toen 23 microsievert, en het moet 20 zijn om naar huis te mogen. Heb nog niet goed kunnen poepen (en daar zit veel radioactiviteit in) en dus is besloten om me een klysma te geven. Een tubetje met een lang tuutje die ik van achteren moet inbrengen en dan proberen om 20 minuten lang niet te poepen. Om zo de darmen iets meer te stimuleren te gaan werken. Ik heb het op 2 minuten na 20 minuten volgehouden, maar moet je niet zien hoe. En nu maar hopen (leuk woord in deze omstandigheden) dat de darmen verder gaan werken nu de eerste uitlasting er uit is.
Afgesproken is dat we om 15.30 uur nog een keer gaan meten, om te kijken of ik eventueel na de scan naar huis mag; dus dat is nog even afwachten.
Tevens ben ik vanochtend gestart met de tyrax (schildklierhormoon), die ik voor de rest van mijn leven moet gaan slikken. Ben erg benieuwd of ik er last van ga krijgen. Het is namelijk een hogere dosis dan 'normaal' om de TSH waarde zo laag mogelijk te houden.
Verder al te horen gekregen wat de volgende stappen zijn (onderzoeken en gesprekken) en mag de komende twee weken nog een aantal keren richting A'dam rijden. 11 mei voor de 2de scan (vandaag om 16.00 uur de eerste), dan 18 mei voor een echo van de hals en bloedafname/-onderzoek en als laatste 20 mei voor een gesprek met de internist (dr de Boer) over de uitslagen van de scans, echo en bloed.
En dan hoop ik wat rust te krijgen en me even te kunnen richten op leuke ontspannende dingen met man en kind.
Ga nu beginnen aan mijn laatste jodiumvrije maaltijd!!
Het is nu (13.10 uur) nog niet bekend of ik naar huis mag vandaag.
Ze hebben rond 11.00 uur mijn straling opgenomen en die was toen 23 microsievert, en het moet 20 zijn om naar huis te mogen. Heb nog niet goed kunnen poepen (en daar zit veel radioactiviteit in) en dus is besloten om me een klysma te geven. Een tubetje met een lang tuutje die ik van achteren moet inbrengen en dan proberen om 20 minuten lang niet te poepen. Om zo de darmen iets meer te stimuleren te gaan werken. Ik heb het op 2 minuten na 20 minuten volgehouden, maar moet je niet zien hoe. En nu maar hopen (leuk woord in deze omstandigheden) dat de darmen verder gaan werken nu de eerste uitlasting er uit is.
Afgesproken is dat we om 15.30 uur nog een keer gaan meten, om te kijken of ik eventueel na de scan naar huis mag; dus dat is nog even afwachten.
Tevens ben ik vanochtend gestart met de tyrax (schildklierhormoon), die ik voor de rest van mijn leven moet gaan slikken. Ben erg benieuwd of ik er last van ga krijgen. Het is namelijk een hogere dosis dan 'normaal' om de TSH waarde zo laag mogelijk te houden.
Verder al te horen gekregen wat de volgende stappen zijn (onderzoeken en gesprekken) en mag de komende twee weken nog een aantal keren richting A'dam rijden. 11 mei voor de 2de scan (vandaag om 16.00 uur de eerste), dan 18 mei voor een echo van de hals en bloedafname/-onderzoek en als laatste 20 mei voor een gesprek met de internist (dr de Boer) over de uitslagen van de scans, echo en bloed.
En dan hoop ik wat rust te krijgen en me even te kunnen richten op leuke ontspannende dingen met man en kind.
Ga nu beginnen aan mijn laatste jodiumvrije maaltijd!!
donderdag 5 mei 2011
donderdag 5 mei 2011 (denk je een rustige dag te hebben)
Waar ik een beetje bang voor was is absoluut niet gebeurt; me vervelen.
Dit is het eerste moment dat ik even kan bloggen.
De rest van de dag heb ik heerlijk met jan en alleman aan de telefoon gezeten of zitten skypen.
Heb mijn meisje 2x gezien, manlief, ouders, broer & schoonzus en vriendinnen ook en dat doet me super goed.
Als ik niet te veel nadenk over waar ik zit en wat allemaal niet mag en kan, dan is het hier, samen met telefoon en skype, heel goed uit te houden.
Wel ben ik erg moe nu, terwijl ik eigenlijk niets heb gedaan vandaag, ben zelfs tussen de middag even gaan liggen. Zal wel te maken hebben met de schildklier die er niet meer is. Dan gaan alle processen in je lichaam langzamer en wordt je moe. Wat ik ook merk is dat ik een erg vol gevoel heb terwijl ik niet veel heb gegeten; ook een mogelijk verschijnsel van de afwezigheid van de schildklier.
En een echte bijwerking van het jodium is de smaak van mijn speeksel, ik proef het nu en het heeft een zoete weeige smaak; niet echt vies, maar het valt op.
Rond 12.30 uur (24 uur na de pil) is mijn stralingsniveau gemeten en die was circa 75 microsievert. En ik mag naar huis vanaf 20 microsievert.
Heb nog niet gehoort over wanneer ik naar huis mag, zal waarschijnlijk wel iets horen na de volgende meting, morgen rond het middag uur.
Tevens morgen mijn eerste scan, om 16.00 uur. Dus als ik weg mag, dan is dit dus pas na de scan.
Verder heb ik niet veel te melden, omdat mijn hele dag zich heeft afgespeeld op ongeveer 20 m2.
Morgen maak ik er gewoon weer zo'n dag van, dan gaat het allemaal goed komen.
Dit is het eerste moment dat ik even kan bloggen.
De rest van de dag heb ik heerlijk met jan en alleman aan de telefoon gezeten of zitten skypen.
Heb mijn meisje 2x gezien, manlief, ouders, broer & schoonzus en vriendinnen ook en dat doet me super goed.
Als ik niet te veel nadenk over waar ik zit en wat allemaal niet mag en kan, dan is het hier, samen met telefoon en skype, heel goed uit te houden.
Wel ben ik erg moe nu, terwijl ik eigenlijk niets heb gedaan vandaag, ben zelfs tussen de middag even gaan liggen. Zal wel te maken hebben met de schildklier die er niet meer is. Dan gaan alle processen in je lichaam langzamer en wordt je moe. Wat ik ook merk is dat ik een erg vol gevoel heb terwijl ik niet veel heb gegeten; ook een mogelijk verschijnsel van de afwezigheid van de schildklier.
En een echte bijwerking van het jodium is de smaak van mijn speeksel, ik proef het nu en het heeft een zoete weeige smaak; niet echt vies, maar het valt op.
Rond 12.30 uur (24 uur na de pil) is mijn stralingsniveau gemeten en die was circa 75 microsievert. En ik mag naar huis vanaf 20 microsievert.
Heb nog niet gehoort over wanneer ik naar huis mag, zal waarschijnlijk wel iets horen na de volgende meting, morgen rond het middag uur.
Tevens morgen mijn eerste scan, om 16.00 uur. Dus als ik weg mag, dan is dit dus pas na de scan.
Verder heb ik niet veel te melden, omdat mijn hele dag zich heeft afgespeeld op ongeveer 20 m2.
Morgen maak ik er gewoon weer zo'n dag van, dan gaat het allemaal goed komen.
woensdag 4 mei 2011
woensdag 4 mei 2011 (ook een berichtje van mijzelf)
Heb inmiddels nu 3 laptops op mijn kamer staan, want het werkt niet helemaal zoals het zou moeten.
MAAR dankzij mijn lieve mannetje heb ik net toegang tot internet en moet ik natuurlijk ook even wat schrijven.
Als eerste lieve Andre, bedankt voor weer een mooie goeie blog van vandaag, dikke kus van mij!!
Om precies 12.23 uur heb ik de pil ingeslikt. Zoals Andre al zei zat het in een loden potje welke in een grote loden pot zat. Via een groot rietje moest ik de pil direct in mijn mond laten glijden en direct doorslikken met een slok water; zelfs op de pil zelf staat het tekentje van radioactiviteit. Beetje bang geweest om misselijk te worden maar gelukkig niet geworden.
En dan begint het wachten, maar daar heb ik eigenlijk tot nu toe geen tijd voor gehad. Heb tussen gepiel met computers en eten en drinken door, heel veel aan de telefoon gezeten.
Ik heb mijn mobiele telefoon gewoon bij me dus ben via sms en telefoon bereikbaar. Tevens via skype, zie eerdere blog.
De regels voor contact met verplegend personeel zijn volgens mij niet zo heel erg streng en zo af en toe steekt een verpleegkundige haar hoofd om de hoek om te vragen hoe het is. Dus helemaal alleen voel je je niet. Ik heb ook van iedereen een intern nummer dus als er iets is, kan ik zo bellen. Het eten wordt geserveerd wanneer ik dat wil (wel is alles van plastic, lijkt wel een BBQ), wat wil een mens nog meer; nou een beetje meer vrijheid en wat frisse lucht.
Omdat je alleen zit kan je wel makkelijk gaan piekeren, maar het lukt me nog om dat niet te doen. En het doet me bijzonder goed om Fleur te hebben gezien via skype, even met haar te praten en te zien dat het goed met haar gaat. Zo is mijn moederhart ook weer gerust gesteld.
Ondanks dat ik eigenlijk vandaag niets heb gedaan, ben ik kapot, dus ik brei er een eind aan en ik ga lekker slapen.
Als laatste nog wel even een berichtje voor Floortje (29 jr): ik zou het leuk/fijn/prettig vinden om eens contact met je te hebben. Wanneer jij dit wilt mag je me altijd bellen, sms'en (06 27282952) of mailen edith.willems@praktima.nl. Ik hoor hopelijk van je!!!
MAAR dankzij mijn lieve mannetje heb ik net toegang tot internet en moet ik natuurlijk ook even wat schrijven.
Als eerste lieve Andre, bedankt voor weer een mooie goeie blog van vandaag, dikke kus van mij!!
Om precies 12.23 uur heb ik de pil ingeslikt. Zoals Andre al zei zat het in een loden potje welke in een grote loden pot zat. Via een groot rietje moest ik de pil direct in mijn mond laten glijden en direct doorslikken met een slok water; zelfs op de pil zelf staat het tekentje van radioactiviteit. Beetje bang geweest om misselijk te worden maar gelukkig niet geworden.
En dan begint het wachten, maar daar heb ik eigenlijk tot nu toe geen tijd voor gehad. Heb tussen gepiel met computers en eten en drinken door, heel veel aan de telefoon gezeten.
Ik heb mijn mobiele telefoon gewoon bij me dus ben via sms en telefoon bereikbaar. Tevens via skype, zie eerdere blog.
De regels voor contact met verplegend personeel zijn volgens mij niet zo heel erg streng en zo af en toe steekt een verpleegkundige haar hoofd om de hoek om te vragen hoe het is. Dus helemaal alleen voel je je niet. Ik heb ook van iedereen een intern nummer dus als er iets is, kan ik zo bellen. Het eten wordt geserveerd wanneer ik dat wil (wel is alles van plastic, lijkt wel een BBQ), wat wil een mens nog meer; nou een beetje meer vrijheid en wat frisse lucht.
Omdat je alleen zit kan je wel makkelijk gaan piekeren, maar het lukt me nog om dat niet te doen. En het doet me bijzonder goed om Fleur te hebben gezien via skype, even met haar te praten en te zien dat het goed met haar gaat. Zo is mijn moederhart ook weer gerust gesteld.
Ondanks dat ik eigenlijk vandaag niets heb gedaan, ben ik kapot, dus ik brei er een eind aan en ik ga lekker slapen.
Als laatste nog wel even een berichtje voor Floortje (29 jr): ik zou het leuk/fijn/prettig vinden om eens contact met je te hebben. Wanneer jij dit wilt mag je me altijd bellen, sms'en (06 27282952) of mailen edith.willems@praktima.nl. Ik hoor hopelijk van je!!!
Woensdag 4 mei; Edith straalt !!! (door Andre)
nou, vandaag een belangrijke dag; het begin van de jodium behandeling, radioaktief wel te verstaan.
we vertrekken om 6:45uur en zijn al om 08:00uur in het AvL. voelt al helemaal als bekend terrein... Edith gaat meteen bloedprikken (TSH moet weer worden gecontroleerd).
Even snel een bak koffie en dan gaan we Edy 'inchecken' op de 6e verdieping.
een verpleegster komt ons halen en laat ons alvast in de bekende slokkenkamer; toevallig precies dezelfde die we 3 weken geleden, net voor de operatie, ook even hebben kunnen zien.
de kamer wordt gecontroleerd, nog wat schoongemaakt, water, wine-gums aangevuld en Edith krijgt nog wat instructies over het toilet (alle ontlasting wordt na de pil radioaktief afval), diverse regeltjes in de kamer en dan is het wachten op de arts.
zie hierbij wat foto's van de kamer, om een indruk te krijgen.
we wachten, en wachten, en wachten... Kan ik wel mooi even met de laptop prutsen die daar in de kamer ligt (oud ding). In ieder geval even zorgen dat ze kan skypen, internetten en DVD's kijken. blijkt allemaal beveiligd te zijn en we laten de IT afdeling het maar uitzoeken....
Dan komt de arts om 12:00 uur, eindelijk ! hij heeft een karretje bij zich met een soort verf blik; blijft (uiteraard) van lood te zijn.
de pot blijft natuurlijk zolang mogelijk dicht. wel een raar idee al dat gedoe rondom straling; je ziet en merkt er in eerste instantie allemaal niets van, maar is o-zo gevaarlijk.
de TSH is 60, prima waarde voor snelle opname van jodium. zoals eerder aangegeven, dit moet boven de 25 zijn.
Edith krijgt voor de zekerheid nog wat controles (luisteren naar hart, longen, bloeddruk) en wat instructies over mogelijke bijwerkingen; misselijkheid (en je mag absoluut niet overgeven want dan komt het radio aktief jodium er weer uit) dus ze krijgt bij voorbaat medicijnen tegen spugen. hopen dat die in de verpakking blijven... Ook kun je last krijgen van je speekselklieren, dus ze moet vanaf dag 2 veel kauwen/slikken; er zijn wine-gums in de kamer aanwezig.
Dan moet ik afscheid nemen en de kamer verlaten. de arts trekt handschoenen aan (verder niks geen bescherming trouwens) en legt uit wat Edith moet doen; in de pot zit nog een kleiner potje met de capsule erin; hij zal deze eruit halen en er een mondstukje opzetten; Edith hoeft alleen maar het ding op de mond te zetten en de capsule geheel door te slikken en tenslotte water te drinken. het is zo gebeurd en stelt eigenlijk niks voor, behalve dat je dan ineens zwaar radio-aktief bent (>180), maar ja, daar merk je niks van.
ik bel meteen vanuit de auto en Edith klinkt erg opgelucht; ding zit erin en moet nu z'n werk doen. het zitten/wachten is begonnen. hoe tastbaar en zichtbaar een operatie is, zo vreemd, snel en totaal onzichtbaar is deze behandeling.
Een uur na de inname mag ze ook weer wat eten; nog wel jodium-vrij overigens.
In de loop van de dag bel ik nog een paar keer; alles gaat prima en ze is erg opgelucht.
ik ga bij m'n schoonouders eten, die inmiddels ook Fleur hebben opgehaald van het kinderdagverblijf. Na het eten gaan we even met z'n allen Skypen, met webcam. erg leuk om elkaar zo te kunnen zien. Edith klinkt nog steeds prima, niet misselijk al heeft ze wel wat hoofdpijn.
ik ga met Fleur naar huis, stikkers plakken op de kalender. Meiske snapt precies wat er aan de hand is en kan me haarfijn vertellen waar mama is en hoeveel dagen nog. Ediths aanpak werkt feilloos....
Fleur gaat naar bed, even skypen we nog vanuit huis; Fleur vind het erg interessant en begint zo met Edith een gesprek. erg grappig om te zien.
dan sluiten we af; Fleur naar bed, ik ga nog wat werken en wellicht Edith vanavond nog even bellen. het was weer een lange dag, maar een begin van hopelijk het einde van schildklier(kanker)cellen....
we vertrekken om 6:45uur en zijn al om 08:00uur in het AvL. voelt al helemaal als bekend terrein... Edith gaat meteen bloedprikken (TSH moet weer worden gecontroleerd).
Even snel een bak koffie en dan gaan we Edy 'inchecken' op de 6e verdieping.
een verpleegster komt ons halen en laat ons alvast in de bekende slokkenkamer; toevallig precies dezelfde die we 3 weken geleden, net voor de operatie, ook even hebben kunnen zien.
de kamer wordt gecontroleerd, nog wat schoongemaakt, water, wine-gums aangevuld en Edith krijgt nog wat instructies over het toilet (alle ontlasting wordt na de pil radioaktief afval), diverse regeltjes in de kamer en dan is het wachten op de arts.
zie hierbij wat foto's van de kamer, om een indruk te krijgen.
we wachten, en wachten, en wachten... Kan ik wel mooi even met de laptop prutsen die daar in de kamer ligt (oud ding). In ieder geval even zorgen dat ze kan skypen, internetten en DVD's kijken. blijkt allemaal beveiligd te zijn en we laten de IT afdeling het maar uitzoeken....
Dan komt de arts om 12:00 uur, eindelijk ! hij heeft een karretje bij zich met een soort verf blik; blijft (uiteraard) van lood te zijn.
de TSH is 60, prima waarde voor snelle opname van jodium. zoals eerder aangegeven, dit moet boven de 25 zijn.
Edith krijgt voor de zekerheid nog wat controles (luisteren naar hart, longen, bloeddruk) en wat instructies over mogelijke bijwerkingen; misselijkheid (en je mag absoluut niet overgeven want dan komt het radio aktief jodium er weer uit) dus ze krijgt bij voorbaat medicijnen tegen spugen. hopen dat die in de verpakking blijven... Ook kun je last krijgen van je speekselklieren, dus ze moet vanaf dag 2 veel kauwen/slikken; er zijn wine-gums in de kamer aanwezig.
Dan moet ik afscheid nemen en de kamer verlaten. de arts trekt handschoenen aan (verder niks geen bescherming trouwens) en legt uit wat Edith moet doen; in de pot zit nog een kleiner potje met de capsule erin; hij zal deze eruit halen en er een mondstukje opzetten; Edith hoeft alleen maar het ding op de mond te zetten en de capsule geheel door te slikken en tenslotte water te drinken. het is zo gebeurd en stelt eigenlijk niks voor, behalve dat je dan ineens zwaar radio-aktief bent (>180), maar ja, daar merk je niks van.
ik bel meteen vanuit de auto en Edith klinkt erg opgelucht; ding zit erin en moet nu z'n werk doen. het zitten/wachten is begonnen. hoe tastbaar en zichtbaar een operatie is, zo vreemd, snel en totaal onzichtbaar is deze behandeling.
Een uur na de inname mag ze ook weer wat eten; nog wel jodium-vrij overigens.
In de loop van de dag bel ik nog een paar keer; alles gaat prima en ze is erg opgelucht.
ik ga bij m'n schoonouders eten, die inmiddels ook Fleur hebben opgehaald van het kinderdagverblijf. Na het eten gaan we even met z'n allen Skypen, met webcam. erg leuk om elkaar zo te kunnen zien. Edith klinkt nog steeds prima, niet misselijk al heeft ze wel wat hoofdpijn.
ik ga met Fleur naar huis, stikkers plakken op de kalender. Meiske snapt precies wat er aan de hand is en kan me haarfijn vertellen waar mama is en hoeveel dagen nog. Ediths aanpak werkt feilloos....
Fleur gaat naar bed, even skypen we nog vanuit huis; Fleur vind het erg interessant en begint zo met Edith een gesprek. erg grappig om te zien.
dan sluiten we af; Fleur naar bed, ik ga nog wat werken en wellicht Edith vanavond nog even bellen. het was weer een lange dag, maar een begin van hopelijk het einde van schildklier(kanker)cellen....
Abonneren op:
Posts (Atom)