we vertrekken om 6:45uur en zijn al om 08:00uur in het AvL. voelt al helemaal als bekend terrein... Edith gaat meteen bloedprikken (TSH moet weer worden gecontroleerd).
Even snel een bak koffie en dan gaan we Edy 'inchecken' op de 6e verdieping.
een verpleegster komt ons halen en laat ons alvast in de bekende slokkenkamer; toevallig precies dezelfde die we 3 weken geleden, net voor de operatie, ook even hebben kunnen zien.
de kamer wordt gecontroleerd, nog wat schoongemaakt, water, wine-gums aangevuld en Edith krijgt nog wat instructies over het toilet (alle ontlasting wordt na de pil radioaktief afval), diverse regeltjes in de kamer en dan is het wachten op de arts.
zie hierbij wat foto's van de kamer, om een indruk te krijgen.
we wachten, en wachten, en wachten... Kan ik wel mooi even met de laptop prutsen die daar in de kamer ligt (oud ding). In ieder geval even zorgen dat ze kan skypen, internetten en DVD's kijken. blijkt allemaal beveiligd te zijn en we laten de IT afdeling het maar uitzoeken....
Dan komt de arts om 12:00 uur, eindelijk ! hij heeft een karretje bij zich met een soort verf blik; blijft (uiteraard) van lood te zijn.
de TSH is 60, prima waarde voor snelle opname van jodium. zoals eerder aangegeven, dit moet boven de 25 zijn.
Edith krijgt voor de zekerheid nog wat controles (luisteren naar hart, longen, bloeddruk) en wat instructies over mogelijke bijwerkingen; misselijkheid (en je mag absoluut niet overgeven want dan komt het radio aktief jodium er weer uit) dus ze krijgt bij voorbaat medicijnen tegen spugen. hopen dat die in de verpakking blijven... Ook kun je last krijgen van je speekselklieren, dus ze moet vanaf dag 2 veel kauwen/slikken; er zijn wine-gums in de kamer aanwezig.
Dan moet ik afscheid nemen en de kamer verlaten. de arts trekt handschoenen aan (verder niks geen bescherming trouwens) en legt uit wat Edith moet doen; in de pot zit nog een kleiner potje met de capsule erin; hij zal deze eruit halen en er een mondstukje opzetten; Edith hoeft alleen maar het ding op de mond te zetten en de capsule geheel door te slikken en tenslotte water te drinken. het is zo gebeurd en stelt eigenlijk niks voor, behalve dat je dan ineens zwaar radio-aktief bent (>180), maar ja, daar merk je niks van.
ik bel meteen vanuit de auto en Edith klinkt erg opgelucht; ding zit erin en moet nu z'n werk doen. het zitten/wachten is begonnen. hoe tastbaar en zichtbaar een operatie is, zo vreemd, snel en totaal onzichtbaar is deze behandeling.
Een uur na de inname mag ze ook weer wat eten; nog wel jodium-vrij overigens.
In de loop van de dag bel ik nog een paar keer; alles gaat prima en ze is erg opgelucht.
ik ga bij m'n schoonouders eten, die inmiddels ook Fleur hebben opgehaald van het kinderdagverblijf. Na het eten gaan we even met z'n allen Skypen, met webcam. erg leuk om elkaar zo te kunnen zien. Edith klinkt nog steeds prima, niet misselijk al heeft ze wel wat hoofdpijn.
ik ga met Fleur naar huis, stikkers plakken op de kalender. Meiske snapt precies wat er aan de hand is en kan me haarfijn vertellen waar mama is en hoeveel dagen nog. Ediths aanpak werkt feilloos....
Fleur gaat naar bed, even skypen we nog vanuit huis; Fleur vind het erg interessant en begint zo met Edith een gesprek. erg grappig om te zien.
dan sluiten we af; Fleur naar bed, ik ga nog wat werken en wellicht Edith vanavond nog even bellen. het was weer een lange dag, maar een begin van hopelijk het einde van schildklier(kanker)cellen....
Hey Edi, André en Fleur!
BeantwoordenVerwijderenZojuist Edith een hele tijd aan de telefoon gehad en dat was erg fijn. Je bent, zoals ik al je daarstraks al zei: een TOPWIJF!
Toch wil ik ook André even in het zonnetje zetten, want het is niet niks en ook jij bent een "superman". Je mag trots zijn op jezelf, hoe je met alles omgaat, er voor Edith bent en haar bijstaat en hoe je voor Fleur zorgt.
Nou Fleur voor jou een dikke knuffel van ons allemaal (Isa, Tim, Corné en Nadine).
Groeten en tot snel!