Omdat je weet wat er gaat gebeuren, word ik toch iets zenuwachtiger.
En ook nu kan Andre weer niet mee, dus papa maar weer gevraagd.
Nu loopt alles uit en krijgen we te horen dat alles een uur opschuift, dus maar koffiedrinken in het restaurant van het ziekenhuis: goede cappuccino!
En dan ben ik eindelijk aan de beurt: dit keer wordt het een punctie met een dunne naald: ze prikken drie keer. Het valt erg mee, je voelt alleen het prikken door je huid, net als bij een injectie. Maar het idee dat ze in je hals zitten te “prutsen” is niet fijn.
Dus nu met een iets kleinere pleister naar huis. En hier krijg ik weer een prachtige pleister van mijn mooie meisje; dit keer is het Winnie de Pooh.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten